Dag 7 Lanaken ( B) - Thorn (NL) finishdag en de day after

Een dagje later maar de finish is altijd hectisch, nu weer thuis en even wat meer rust. Gisteren begon ietsje later, met zonder een kater. Niet vanwege het gezellige Pink-Friday feest, maar omdat de laatste etappe een stuk minder hoogtemeters had dan de dagen daarvoor. Vroeg weg was niet echt nodig. De start/finishboog had er wat meer moeite mee in de ochtend.

Laatste keer scannen bij Jantje, laatste keer scannen bij Jette op CP1 en laatste keer scannen bij Piet op CP2. De route was weer schitterend, door de mooie Hoge Kempen met toch wel zo her een gemeen puistje. Het ging verder ( net als de hele week trouwens) geweldig. Lekker tempo, genieten van de technische stukken en de mooie omgeving. Lang op CP1 blijven hangen, toen men daar begon af te breken weer op de fiets gestapt. De tweede en derde etappe voelden een beetje als een spelletje PacMan, het ene na het andere bolletje ophappend. Het voelde ook veel drukker op de route dan de voorgaande dagen omdat vandaag de 100 km MTB, de 110 km gravel en de 70 km off-road veel overlap hadden. Ook op CP 2 lang blijven kletsen. Toen een korte stop op camping Biej Bôkke waar we 2 km van de finish nog een nachtje bleven.

Een tussenstop om een shirtwissel te doen voor een T-shirt van trouwe sponsor Schwalbe. Weer super gereden op de combi Rocket Ron/Racing Ray en ook nog wat etappes op de Wicked Wills. En als we het dan toch over de sponsors hebben: ook dit jaar bleken de kettingen van KMC weer onverwoestbaar. En SKS-Germany natuurlijk om de banden op spanning te houden met de superpomp en de CO2 patronen, en de geweldige bidonhouders waarbij zelfs de tweede bidonhouder onder aan de buis de bidon de hele week perfect klem hield. Op een rammelende achterschijfrem na op het allerlaatst heeft al het materiaal het de hele week probleemloos doorstaan.

De finish was weer overweldigend en gaaf. Zo fijn dat er weer een leuke plek gevonden was waar iedereen die wilde kon komen kijken. En waar de Heroes weer in een optocht binnen geluid werden. En de opbrengst was weer grandioos: bijna het miljoen aangetikt, wat voor 270 deelnemers een recordopbrengst per deelnemer betekende. Het was een gezellig evenement met fantastisch weer ( zoals de hele week trouwens, de enige regen die er viel kwam in de namiddag/ nacht). 

's Avonds gezellig een drankje gedaan met fotograaf Eppo en Jantje van het registratieteam die op dezelfde camping stonden. ( Aan hun keukentafel ontmoeten we elkaar ruim 12 jaar geleden dus indirect zijn wij een Duchenne Heroes- setje 💚) . Samen uit eten ging hem niet meer worden omdat alle restaurants in de nabijheid vol zaten maar de patat met wat bijgerechten ging er ook smaakvol in.

Vanmorgen nog gezellig koffie gedronken met Paul en Larissa uit Eenrum die met hun zoon Ruben voor het eerst het finishevenement mee maakten. Helaas misten we elkaar daar maar even koffie in de ochtend was eigenlijk wel net zo gezellig. Heel lief een kadopakket met allerlei Gronings lekkers gekregen en nog even met Ruben rondgecrosst, Alfred op de MTB, Ruben op zijn Ebike.

Toen de camper ingepakt om deze in de middag weer bij DE JONG Kampeer & Recreatie gepoetst en wel weer in te leveren, ook weer een geweldige sponsor die nu al voor de twaalfde keer het overnachten en reizen tijdens de zware tocht zo comfortabel maakt.

Natuurlijk willen we ook hier nog een keer iedereen die een bijdrage heeft gedaan voor het Duchenne Parent Project heel hartelijk bedanken voor de support. En stiekem hopen we dat je volgend jaar opnieuw aanhaakt, want team "Alfred Trapt Door" staat uiteraard al weer ingeschreven voor editie achttien.

Lieve groet,
Ellis, Alfred en Isaac

Dagfilmpje dag 7