Dag 4 Rond(je) La Roche (B)

103km, 2000hm. Nat, natter, natst.

De ochtend begon al grappig, Dave ( van de Brent en Esra Bikers) keerde net buiten de camping plots om omdat het bleek dat hij zijn fietsbroek verkeerd om aan had, de vermoeidheid begint een beetje te tellen. Superfijn weer mee te kunnen met de Brent en Esra Bikers maar ook erg jammer dat Evert-Jan er dit jaar niet bij kan zijn, we weten dat je meeleest, volgend jaar weer er bij zijn hoor!

Ellis trapte het begin van de route mee om via de vaste MTB route van La Roche Alfred en de anderen mannen de beek te zien oversteken. Zelf zou zij het bruggetje nemen maar de echte Heroes gaan daar natuurlijk doorheen. Nu was de beek wat woest en het bruggetje stuk dus dat werd voor de meesten natte voeten halen. Alfred was een van de weinigen die fietsend de overkant haalde.

Na de beek begon de klim van de beruchte Haussire. De pittigste klim in de omgeving met stukken van 23%. Alfred zijn favoriete bult die hij ook dit jaar zonder te stoppen kon beslechten. Als in elk geval een van de heel weinigen kan Ellis bevestigen, die zich bij de grote schare kluners voegde. Ook zij mocht op haar rondje aan deze beklimming geloven en heeft eigenlijk niemand gezien die het hele stuk op de fiets kon blijven zitten. Haar quote: de berg die de Super Heroes van de Heroes scheidt ( maar ook die komen wel boven natuurlijk). 

De meeste hoogtemeters zaten in het eerste deel tot CP1. De heel mooie uitdagende klim en gave wortel en steenpaden, erg blij met de fully ( voor-en achter vering op de fiets) op dit soort paden. Het lange deel tussen CP1 en CP2 kenmerkte zich door de glooiende Hoge Venen met veel modder, heel veel modder, die niet minder werd door de regen die soms hard, soms minder hard neerkwam ( getuige de fotokwaliteit).

Na een leuke stellingname achter een struik voor een foto de camera snel weer in  het achterzakje gestopt om deze bij een leuk balkenbruggetje verderop weer te willen pakken, weg dus…. Toch maar het stuk terug gefietst al vragend aan iedereen  “camera gevonden”, “camera gevonden”?  Die lag gelukkig nog bij de struik van de eerdere foto. Dat was dus 9 km extra door de diepe blubber, die na meer passanten steeds dieper werd. In het stuk daarna begonnen de remmen steeds meer te tjilpen en te loeien. De zuigers van de remklauwen zaten op slot. Nog juist op tijd ( zoals ze hier in België zeggen) op CP2 een spoedreparatie laten doen en de remblokken laten vervangen. Iets langer doorrijden was het einde remset geworden, heel blij met Evert de mecanicien. Op CP2 ook de traditionele rookworst genomen om bij te tanken en die opbrengst gaat ook weer naar het goede doel. Het laatste deel was eigenlijk hetzelfde als gisteren dus nog een flinke puist klimmen en een technische afdaling.
Lekker bemodderd door Ellis, en ook dit jaar een delegatie van het Duchenne Parent Project onthaald bij de finish. Zij trakteerden op een leuke bidon en heerlijke zoete lekkernijen.

Snel de fiets afgespoten en ook zelf een beetje ontmodderd ( dat kan op vele manieren ;-) ) alvorens onder de heerlijke warme douche te stappen.

Oh ja, mocht je het je afvragen: is zo'n dag leuk? Ja zo'n dag is leuk ( afgezien van de camera dan)

Dagfilm van vandaag