Dag 4 Esch-sur-Sûre (L) - La Roche-en-Ardenne (B) #DNS

De lezertjes die nog laat op waren gisteren hebben het vast en zeker al gelezen, maar vandaag werd een dagje in de camper in plaats van op de fiets. Helaas toch zodanig last van lijf en leden (lees: linkerheup, linkerbeen en linkerknie) dat het een goede beslissing leek om de boel vandaag een beetje te ontzien, rust te gunnen en hopelijk morgen weer een beetje mee te kunnen met het spreekwoordelijke peloton (lees: Remco en/of Jan).
Natuurlijk was het even een domper om niet te gaan fietsen, maar wel meteen ook een uitgelezen kans om eens mee te maken wat een begeleidster (lees: Ellis) op zo'n dag allemaal 'moet' doen...
Uiteraard werd er niet bij de start uitgezwaaid, maar daarna natuurlijk wel het hele ritueel om de camper startklaar te maken en daarna lekker op pad. We hebben wel op de CP's gekeken (wat Ellis vrijwel altijd doet) en dan merk je dat het, zeker op de kleinere weggetjes, nog best een vrolijk gevaarte is, zo'n camper.
Het was even zoeken in Wiltz (L) naar CP1 en ook niet gek, want dat werd toen wij daar aankwamen juist afgebouwd. Wiltz is altijd een soort throw-back-to-memory-lane, aangezien daar in 2006 de allereerste editie van start ging. Ook nog langs de plek gekomen waar de burgemeester van Wiltz altijd samen met Elisabeth Vroom (voorzitter DPP) en Bert Cocu (Emolife) de opening deed.

Op CP2 konden we Remco nog even aanmoedigen, goed getimed.

Een klein beetje geluk bij een ongeluk voor het niet fietsen, was het feit dat het redelijk kakweer was vandaag. Dus dat bleef mij bespaard. Maar al met al had ik stiekem toch echt liever op de fiets gezeten, want we hoorden wel weer goede verhalen over de routes.
Maar het leed hebben we vandaag verzacht door even te gaan lunchen in La Roche. Een mens moet toch iets ;-)

rare jongens die Belgen ;-)

Intussen staat het kampementje weer keurig op z'n plek op de camping in La Roche, een camping die we vrijwel jaarlijks aandoen.

De deelnemers komen nu groepje voor groepje langzaamaan binnenrijden. Nog een paar uurtjes en dan is het al weer tijd voor diner en avondetappe. Tot die tijd een beetje relaxen. Tot morgen!

Trouwens, er was nog het verhaal van de plu. Die is helaas overleden. Het is een paraplu die ik ooit kreeg toen ik bij de Universiteit Leiden (LAKtheater) werkte. Waarschijnlijk al voor mijn eerste editie Duchenne Heroes in 2006, dus die heeft heel wat jaartjes meegemaakt. Maar daar is nu een einde aan gekomen. De laatste foto geeft denk ik het beste mijn gevoel weer.

nb: Normaal zet ik wildscores als notitie in mijn Strava. Vandaag maar even hier...

wildscore:
1 x dode wasbeer :-(

Dagfilm dag 4 met een nagedachtenis aan Christien.